GastLessen slavernij Y. STRUIKEN

Ik ben Yvonne Struiken,  een Surinaams-Nederlandse vrouw van Creoolse afkomst. Op 11-jarige leeftijd ben ik met mijn familie naar Nederland gekomen.

Hoewel ik als jong meisje in Nederland toen niet met open armen werd ontvangen, heb ik me zelf wel altijd open opgesteld. Ik sta mede hierdoor als een stabiel mens in het leven. Naarmate ik ouder werd, hebben de negatieve uitlatingen van anderen juist gezorgd voor mijn belangstelling om inzicht te krijgen hoe en waarom culturele verschillen kunnen leiden tot zoveel onbegrip.

We leven in een mooie wereld maar er is tegelijk ook sprake van ongelijkheid. Discriminatie is daar een voorbeeld van. Ik zoek naar antwoorden op de vraag waarom mensen doen wat ze doen en ik probeer me te verplaatsen in de soms (ver)oordelende belevingswereld van de anderen.

Waarom ik over slavernij wil praten is dat ik met mijn gastlessen vanuit enthousiasme anderen wil inspireren over het belang van het onderwerp slavernij. Ik praat over de slavernij toen en nu, waarbij uiteindelijk de vragen van de deelnemers, jong of oud, leidend worden. De lessen geef  ik naast mijn werk als loopbaanadviseur,  management- en teamcoach.  Eind 2023 verwacht ik de opleiding tot mediator afgerond te hebben. Dit zijn allemaal functies die passen bij mijn belangstelling voor mens en gedrag. 

Door Ineke Mok van Cultuursporen ben ik in 2013 betrokken geraakt bij het onderzoek ‘Hoezo, Haarlem & slavernij?'.  Haarlemmers van wie de  voorouders in slavernij hebben geleefd konden hun persoonlijke verhalen vertellen. Uit alle verhalen blijkt dat de impact van de slavernij in onze huidige samenleving  nog aan de orde van de dag is.

Slavernij en Zwarte Piet zijn de afgelopen jaren steeds dominanter aanwezig in het publieke debat. Mijn mening daarover wordt vaak gevraagd. Er vervolgens over praten wordt door velen nog altijd niet als gemakkelijk ontvangen. Het is een beladen onderwerp. Schaamte, schuldgevoel, vooroordelen zijn met name bij witte Nederlanders veelal de onderliggende emoties.  Hierdoor kan de communicatie worden verstoord of zelfs uitblijven met soms als resultaat afstandelijkheid. Door het vertellen van mijn ervaringen als kind en als volwassene in de Nederlandse samenleving blijk ik in staat om meestal een goed gesprek te kunnen voeren en ogen te openen. 

In een project van Bureau Discriminatie Kennemerland ben ik penvriendin geweest van kinderen op de middelbare school, het Kaj Munk college. Het project was gericht op het wegnemen van vooroordelen en het bevorderen van respect. Kinderen mochten me alles vragen. Mooi om hun nieuwsgierigheid, leergierigheid en ook hun verbazing over mijn ervaringen mee te krijgen. Mede door dit project werd mijn interesse om hierop door te pakken steeds sterker.

1 juli 2022 had ik de eer om ceremoniemeester te zijn bij de Keti Koti viering (afschaffing van de slavernij) van de provincie Noord-Holland. Tijdens deze viering bood de Commissaris van de Koning namens de provincie excuses aan voor het slavernijverleden.

Door te praten over slavernij wil ik proberen verandering te brengen in het omgaan met elkaar. Dit doe ik door middel van verhalen en eigen ervaringen inzichten te geven. In het jaar 2022 ben ik, in samenwerking met Bureau Discriminatiebestrijding Kennemerland en de Provincie Noord-Holland,  begonnen met de gastlessen. Het was een mooi jaar waarin ik gastlessen aan de basisscholen groep 7 & 8 in verschillende plaatsen in Noord-Holland heb gegeven. Hieronder vallen ook mijn gastlessen bij de Sabi Yu Rutu Skoro, een Afro-weekendschool voor kinderen met een Surinaams-Caribische afkomst. Het doel van deze school is om hen meer bekend te maken met hun roots.